Nocht en nifels goes international

Het leuke van opdrachtjes voor vrienden, familie en kennisen, is dat die soms verrassend zijn, en nét even wat anders vragen. De meeste opdrachtjes bestaan uit shirtjes en rompers, maar er ligt ook een ander verzoekje op de plank, daarover later meer.
Het allerleukst zijn de reacties achteraf. Het is fantastisch dat mensen ontroerd kunnen raken of dolenthousiast zijn over iets wat jij hebt gemaakt. Soms word ik er een beetje verlegen van. Ik hoor vaak dat mijn items, omdat ze zo persoonlijk zijn, bewaard worden bij de babyspulletjes in de 'doos op zolder'. Een heel grappig idee dat straks een aantal twintigers met zo'n piepklein shirtje in handen staat...
Sommige opdrachtjes gaan over de grens. En afgelopen week hoorde ik dat dit schildpadje de reis naar Zwitserland goed heeft mogen maken. Dat deed 'ie nog best snel.. voor een schildpadje!

kabouterdorpje

Op weg naar huis, zo tussen een vergadering, een boodschapje en een wasmachine door zag ik ze ineens. In een ooghoek. Zo mooi! Net alsof iemand ze geboetseerd had en  zorgvuldig neergezet, vel afstekend tegen het knalgroene mos. Blijkbaar was al die regen ook nog ergens goed voor.
Ik kon het niet laten. Toen de wasdroger draaide en de schoolbel bijna weer ging, moest ik terug. Mét camera. Met twee natte knieën en sprookjesplaatjes op mijn geheugenkaart kon ik mijn kroost weer in mijn armen sluiten. Kijk hoe mooi!

weer naar school!

De vakantie zit er echt weer op, helaas pindakaas! En het is weer een hele klus om 's morgens te bedenken wat er ook alweer allemaal mee naar school moet. Lunchtrommel, waterfles, fruit, theedoek, pasgewassen luizenzak... ik heb nog geen klachten gehad, dus ik denk dat het vandaag gelukt is.De kids vinden het ook wel eens lastig om te bedenken wat er allemaal mee terug naar huis moet!
Op de school waar ik werk waren de gangen in de zomervakantie bepaald niet leeg. Broodbakjes, trainingsjacks, ijsmutsen en pantoffels... Als je dat allemaal ziet schiet er wel eens door je heen: 'wat hebben we het toch goed, dat dat allemaal niet gemist wordt...'
Wat nog wel eens wil helpen is een naam op je spullen zetten. Daarmee is de eigenaar vaak snel gevonden. Daarom maakte ik voor mijn kanjers een cadeautje aan het begin van het schooljaar. Een stoere gymtas met hun naam erop in een lekker opvallend kleurtje. Nu maar hopen dat ik de zweterige kleren wat vaker mee naar huis krijg om ze te wassen!

aangehaakt

Een meivakantie die in april valt voelt ergens toch niet helemaal logisch. Hoe dan ook, het was een heerlijk excuus om er een weekje tussenuit te knijpen. We hebben genoten van de Deense kust, en ondanks de kou, was het strand bij onze kinderen z'n aantrekkingskracht niet verloren. En tja, als ik dan toch even helemaal vrij ben, moet ik natuurlijk ook even lekker freubelen. Een paar bolletjes katoen en een haaknaald passen al snel in de koffer. Achteraf was een dik wolletje voor een lekkere muts misschien nog handiger geweest, maar met de restanten katoen is toch ook weer het begin van een vrolijk dekentje ontstaan. Even vergeten hoe verslavend dat ook alweer was....

Maitiid

Zo heerlijk! De lente was er vandaag weer! Onze kipjes hebben spontaan allemaal weer een ei gelegd, de mussen kibbelen en de tuin wordt steeds groener en kleurrijker. Geniet!

Ziek..

Ziek was ik.. goed ziek. Verbazingwekkend hoe zoiets al je perspectieven binnen een paar uren volledig overhoop kan halen. De wereld wordt zoveel kleiner en overzichtelijker. Immers de enige input is 'pijn-pijn-pijn'. Ik kon niet slapen, praten of eten, dus daarmee was voldoende drinken en  pijnstillers innemen nog mijn enige doel. Tijd was er ineens in overvloed. De dag was wel tien keer zo lang als anders. En ergens was dat wel fijn, want had ik de afgelopen weken niet geroepen dat ik zo graag meer uren in een dag zou zien? Dat ik me er zo miserabel bij zou voelen had ik dan weer niet voorzien. De perspectieven zijn inmiddels weer aan het verschuiven. Maar onvoorstelbaar hoe belangrijk slaap, drinken en het kunnen eten zijn, als ze even niet binnen je bereik liggen. Een prachtige uitspraak is altijd: gezonde mensen willen van alles, zieke mensen willen maar één ding... Helemaal waar, zelf als je 'maar' een heftige keelontsteking met complicatie krijgt. Ik hoop dat het nog een poos mag duren voordat ik eten gedachteloos in mijn mond steek. Als het aan mij ligt doe ik dat niet meer. Genieten ga ik van mijn miniportie lasagne vanavond. Heerlijk, met antibiotica toe!

Weggeven..

Februari is een bijzondere maand voor ons: de verjaardags-marathon! Onze drie schatten zijn allemaal binnen zes weken jarig, van de eerste week in februari tot de eerste week in maart. Omdat de oudste inmiddels naar de middelbare school gaat, is de drukte om wéér een geschikte traktatie te vinden (die dan toch altijd een stuk lastiger in elkaar te zetten is, dan het op pinterest lijkt..) een beetje afgenomen. Toch is het stiekem fijn dat ze maar één keer in het jaar jarig zijn. Heerlijk uitpakken, stralende koppies, plakkerige feestjes, huis vol gezelligheid en dan... rust!
Maar goed, trakteren is leuk! En zoals beloofd: in februari geef ik iets weg. Morgen, op de dag van de liefde, start ik een leuke like-deel-win actie op facebook, die alles te maken heeft met de liefde en met die jarige jobjes en dat jetje van mij. Dus let op en doe mee!