Ja, de plek was goud.. en het huis was.. licht en ruim, maar nog niet helemaal naar wens. Er werd vooral veel gesaust, en geschilderd. Alle jaren-negentig-pasteltinten verdwenen, en maakten plaats voor wit, wit, wit, en grijs/bruin. Ook de keuken moest eraan geloven. Het toogje werd uitgebroken, en de witte bruynzeel-antieker in woningbouwstijl maakte plaats voor een stoere, landelijke keuken. En de deels rotte kozijnen werden vervangen door nieuwe exemplaren.
Ergens was er al een gedachte. Dat het toilet niet zo mooi meer was. En de afstap tussen de keuken en de bijkeuken zo onhandig. En een achterdeur, aan de voorkant, op een meter van de voordeur.. dat kun je nauwelijks een áchterdeur noemen.
Jaren gingen voorbij. Ons meisje bleek allergisch voor huisstofmijt. Een goed excuus om haar kierende houten vloer te vervangen door strak laminaat. Dit was dan wel weer zo mooi, dat we het in de loop der tijd maar op alle slaapkamers deden.
Ook kwam er nog een jongetje bij, en werd ook de laatste rommelkamer een echte slaapkamer.
En nu.. na al dat geklus sluiten we ons ogen voor al het terugkerend onderhoud en beginnen een nieuw project. Want die bijkeuken vol jasjes, tasjes, laarsjes en dasjes.. dat toilet zonder fonteintje op de antieke grijs-gewolkte tegeltjes, dat washok waarin je onmogelijk de was soepel uit of in de machine krijgt... het moet eraan geloven.
De vage gedachte werd een plan. Het plan werd bij de architect op tafel een concreet plan. En het concrete plan werd een aanvraag voor een bouwvergunning. En nu wordt het vergunde plan vertaald in offertes... Oeh..spannend!
Home Sweet Home is een initiatief van Barbaramama
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Leuk dat je mijn blog leest! Ik vind het fijn om wat van je te horen.